طرح احياي احمدي‌نژاد

«دعا کنیم احمدی‌نژاد به کشتی انقلاب برگردد»، اين نكته‌اي بود كه سال 91 سردار شعباني در گفت‌وگو  به آن اشاره كرد؛ زماني كه او هنوز رييس‌قوه مجريه بود و بسياري از افرادي كه امروز احمدي‌نژاد را به هر بهانه‌اي به جوخه نقد مي‌برند، زبان در كام داشتند تا مبادا منافعي كه داشتند به خطر بيفتد.

به گزارش روز نو : در آن زمان حتي احمدي‌نژاد نيز تصور نمي‌كرد كه جلوي ادامه راهش گرفته شود و نگذارند به تاخت پيش برود ولي همگان شاهد بودند كه گزينه مورد حمايت وي در سال 92 به راحتي ردصلاحيت شد و سال 96 نيز نه خودش و نه گزينه او نتوانستند از فيلتر شوراي نگهبان عبور كنند. بسياري اين بازه و اتفاقات را پايان او خواندند و زنگ‌ آخر اقدامات وي را به صدا درآوردند.

منجلاب اعمال

در تمام اين سال‌ها، احمدي‌نژاد تهديدهاي فراواني را در دستور كار قرار داده و همان روند «بگم‌بگم» خود را در پيش گرفته بود تا شايد بتواند به مسير خود ادامه دهد ولي اين‌گونه نشد. هرچه تقلا مي‌كرد، بيشتر در اعمالش فرو مي‌رفت. او خطر را حس كرده بود كه احتمال كنار‌زدنش توسط نظام ومردم وجود دارد. البته نا گفته نماند اين حذف، بي‌دليل نيز نبود و رويكردهاي او و يارانش بيشترشبيه يك اپوزيسيون بود تا فردي كه قرار است در اين كشور تصميم‌ساز و تصميم‌گير باشد.

توهم قدرت

توهمات احمدي‌نژاد كه تمام آراي سال 88 را متعلق به خود مي‌ديد و مولفه‌هايي را كه سبب شد او به اين راي دست پيدا كند، حذف مي‌كرد، سبب شده بود تا آقاي بهاري! به دنبال بازگشت به قدرت از راه‌هاي غيرعادي باشد. راه‌هايي كه شايد آينده خوبي را براي وي ترسيم نمي‌كرد. او هرجا كه با عملكرد و اطرافيانش برخورد مي شد، خط و نشان مي‌كشيد و سركشي مي‌كرد و اين ژستي كه احمدي‌نژاد براي خود تعريف كرده بود، بي‌شك در شاكله انقلاب اسلامي ايران راه به جايي نمي‌برد و براي سلامت خود او نيز كه شده، بايد مهار مي‌شد و حضور دوباره وي در مجمع‌تشخيص مصلحت نظام را در همين راستا بايد خواند.

تدبير ابقا

برخي در فضاي مجازي، ابقاي او در مجمع تشخيص مصلحت نظام را با ديده تامل ‌نگريستند ولي بي‌شك در اين انتخاب، تدابيري بود كه سخن در آن باره سخت است. نام آن مجمع‌، مصلحت نظام است و بي‌ترديد تركيبي كه در آن حاضر شدند نيز بنا به مصلحتي است كه نظام در اين پيچ تاريخي بايد در دستور كار قراردهد.

اشتباه نكنيم

از طرفي، همان‌گونه كه تفكر طرفدارن و رهبران اصلاحات حذف شدني نبود، تفكر احمدي‌نژادي نيز حذف شدني نيست. برخي منتقدان چه بخواهند وچه نخواهند بايد بدانند كه هرچند تفكر و روش اين فرد مورد قبول نباشد و انتقاد به روش و منش او وجود داشته باشد ولي احمدي‌نژاد است و طرفداران خود را دارد.

تفكرهاي منحرف

شايد در دستور كار برخي، ريزش‌ها در انقلاب اسلامي اهميتي نداشته باشد و به اندك رويش‌هايي كه فقط در ذهن آن‌ها رويده‌است توجه كنند كه البته تفكري انحرافي است ولي رهبري نظام، اين‌گونه تصميم‌نمي‌گيرند و براي نگه‌داشتن تمام نيروهاي انقلاب حول محور نظام تا جايي كه امكان داشته باشد، تلاش مي‌كنند.

قدرناشناسي خاص

خاطرمان هست كه ايشان در سال 91 زماني كه احمدي‌نژاد بدون هيچ تدبيري در مجلس شوراي اسلامي بر رييس‌مجلس و خانواده وي تاخت،حضرت آيت‌ا...‌خامنه‌اي با هشداري كه دادند فرمودند كه بنده در حال حاضر فقط نصيحت مي‌كنم. بعدها نيز ايشان در رابطه با كانديداتوري احمدي‌نژاد گفتند كه بنده توصيه كردم. حال اگر احمدي‌نژاد قدر اين محبت‌ها و توجهات را نمي‌داند و همان‌گونه ادامه مي‌دهد، آيا بايد وي را به حال خود رها كرد تا كشور راباز به لبه پرتگاه ببرد؟! البته شايد گفته شود كه او اگر قرار به درك محبت و اعتماد بود كه در سال‌هاي گذشته، آن‌گونه رفتار نمي‌كرد ولي بي شك امروز به هرشكل ممكن بايد او را نجات داد و احيا كرد. روندي نه براي سرپا نگهداشتن احمدي‌نژاد، بلكه براي جلوگيري از شيطنت‌هايي كه گاهي اطرافيان او با كالبد احمدي‌نژاد انجام مي‌دهند.

شانس دوباره

تركيب مجمع و انتخاب رييسي مانند آيت‌ا...‌شاهرودي كه در ميان بزرگان نظام رابطه مناسبت‌تر و نزديك‌تري با او و ساير نيروهاي انقلاب دارد، گويي براي آن است كه نظام، آخرين شانس را نيز به احمدي‌نژاد بدهد تا شايد راه خود را عوض كرده و به كشتي‌انقلاب بازگردد.

انقلابي كه احمدي‌نژاد و امثال او بسيار به آن بدهكار هستند زيرا اگر انقلاب نمي‌شد، مشخص نبود او امروز كجاي اين جهان و به چه كاري مشغول بود. بنابراين بايد اين فرد بيش از بسياري از افراد ديگر، قدر نظام و انقلاب‌اسلامي را بداند كه با تمام شيطنت‌هايي كه تا كنون انجام داده است، باز او را به عرشه قدرت بازمي‌گردانند ولي اين‌بار بايد مراقب وي بود كه دوباره اقدام به سوراخ كردن كشتي نكند و بداند كه اين كشور، نظام و انقلاب، ارث او و همفكرانش نيست.

قانون