احمدرضا عابدزاده دروازه بان افسانه ای فوتبال ایران که همچنان در بین هواداران از محبوبیت خاصی برخوردار است،با همان لبخند همیشگی مقابل دوربین نود نشست در مورد مسائل مختلف صحبت کرد.

عابدزاده در ابتدا گفت: من خاطرات خوبی همیشه از زندگی ورزشی ام دارم. از آبی،قرمز،زرد و سبز. همه اش برای مملکت خودمان است. من در شمال سکونت دارم و دور از فوتبال هستم.من حدود 8 سال پیش با آقای کفاشیان صحبت کردم که البته پشیمان هم هستم. گفتم که به من امکانات بدهید تا 100 دروازه بان خوب تحویلتان بدهم. رفت که به من خبر بدهد.

عابدزاده ادامه داد: من این روحیه را ندارم که یک روز بروم به شهرداری،یک روز به شورای شهر،یک روز هم مجلس. الان توی شمال یک مغازه دارم و کارم را می کنم.

در بازی با تایوان از ناحیه زانو مصدوم شدم و بازی ها را از دست دادم. ما آن زمان نه فیزیوتراپ های خوبی داشتیم و نه دکترهای خوبی. به ما می گفتند برو سه ماه دیگر خوب می شوی. و همین ها باعث شد که این درد زانو با من بماند.

دروازه بان سابق تیم ملی گفت: من در جام ملت های 96 سرما خورده بودم و آماده نبودم.از یک طرفی هم احساس کردم آقای مایلی کهن به سابقه من احترام نمی گذارد.من قبل بازی با عربستان در رختکن گریه می کردم و از آقای فریادشیران می پرسیدم هدف آقای مایلی کهن از این کارها چیست و به کجاها می خواهد برسد؟

عابدزاده در مورد بازی تاریخی ایران و استرالیا گفت: آنجا حدود 87 هزار نفر در استادیوم بودند. استرالیایی ها تماشاگران ایرانی را جدا کرده بودند تا جمعیت ایرانی یک جا جمع نشوند و صدایشان زیاد نباشد.بازی که شروع شد،دیدم نعیم سعداوی و پاشازاده داشتند برای خودشان بازی می کردند. رضا شاهرودی که می خواست برود برای خودش سانتر کند. محمد خاکپور به من می گفت دقیقه چند است؟ گفتم دقیقه 6 و خاکپور باورش نمی شد. باید در همان لحظات 10-12 تا گل می خوردیم.

عابدزاده ادامه داد: وقتی آن تماشاگر وارد زمین شد و تور دروازه ما را پاره کرد،بازی 8 دقیقه متوقف شد و این به نفع ما شد چون تیم استرالیا سرد شد و ما توانستیم به بازی برگردیم. گل دوم را که زدیم یک لحظه دیدم ابراهیم تهامی دارد برای خودش می رود. گفتم گل را که خداداد زد، تو کجا می روی؟

این دروازه بان افسانه ای در پایان گفت: در بازی های 1990 علی آقا پروین گفت اگر دوتا پنالتی بگیری 500 دلار به تو می دهم. من هم در بازی مقابل کره شمالی از 5 پنالتی سه تا را گرفتم. آن موقع تربیت بدنی به ما 100 دلار می داد اما من از علی پروین 500 دلار گرفتم!