بخشی از الگوی ریزش مو در مردان به عوامل ژنتیکی و بخشی دیگر به وجود سطوح بالای هورمون جنسی «دی هیدروتستوسترون » (DHT) مربوط است.

جدیدترین فرضیه از این قرار است که فرآیند ریزش مو از دوره بلوغ آغاز می‌شود که طی آن رشد جمجمه و ماهیچه‌های پیشانی و گردن بر تنش موجود در بافت سفتی که بر بالای پیشانی کشیده شده، می‌افزاید. هر چه میزان هورمون DHT در بدن فرد بیشتر باشد، این ماهیچه‌ها بیشتر فشرده شده و با ایجاد تورم، DHT بیشتری جذب می‌کنند. با گذشت زمان، این هورمون جنسی با ضخیم کردن بافت مربوطه جلوی رسیدن خون و مواد مغذی به فولیکول‌های مو را می‌گیرد. بدین ترتیب فولیکول‌های موجود بر بالای پیشانی به تدریج کوچکتر شده و در نهایت از بین می‌روند. این در حالی است که فولیکول‌های موجود در دو طرف سر عمدتا از این قاعده مستثنی می‌مانند.

این فرضیه هنوز اثبات نشده است. برخی کارشناسان براین باورند که هورمون دی هیدروتستوسترون به طور مستقیم بر فولیکول‌های مو اثر می‌گذارد. کارکرد این هورمون که از طرف دیگر مسئول رویش مو در صورت، زیربغل و اندام‌های تناسلی نیز هست، هنوز یک معماست.