علی لاریجانی متولد ۱۳۳۶ در نجف اشرف فرزند مرحوم میرزا هاشم آملی از مراجع عظام تقلید است. او دوران دبستان را در مدرسه ادیب و دوره متوسطه را در دبیرستان صدر قم سپری کرد و لیسانس خود را از دانشگاه صنعتی شریف، در رشته ریاضی و علوم کامپیوتر با رتبه اول اخذ کرد. لاریجانی سپس در رشته فلسفه دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و دکتری خود را در رشته فلسفه دریافت کرد. لاریجانی در حال حاضر عضو هیات علمی دانشگاه تهران است.

به گزارش روز نو :او همچنین از شاگردان استاد شهید مرتضی مطهری و نیز داماد ایشان است که تا 7 خرداد1399 به عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی ایران از او یاد می شود.در رزومه ی « علی اردشیر لاریجانی» پست ها و مسئولیت های بسیاری دیده می شود: لاریجانی از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱ رئیس واحد مرکزی خبر بود و از ۱۳۶۱ به عضویت سپاه پاسداران درآمد. او از ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲ معاون امور مجلس وزیر کار و امور اجتماعی و در سال ۱۳۶۲ نیز برای مدتی معاون حقوقی و امور مجلس وزیر پست، تلگراف و تلفن را عهده دار بود. وی از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ معاونت حقوقی و امور مجلس وزارت وقتِ سپاه پاسداران را برعهده داشت و از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۱ به عنوان جانشین رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران فعالیت می‌کرد. در دولت پنجم، از ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۲ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و برای مدت بیش از یک دهه، در فاصله سال های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۳ ریاست سازمان صدا و سیما را برعهده داشت. لاریجانی از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶ به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی فعالیت می‌کرد. در کارنامه یا همان رزومه ی پر و پیمان لاریجانی؛ کاندیداتوری ریاست جمهوری ـ دوره نهم 1384 ـ نیز به چشم می خورد که در نهایت و از بین 7 نامزد، رتبه ای بهتر از رتبه ی ششم به دست نیاورد! همچنین مسائلی همچون؛ «برنامه هویت»، «ریاست بر شورای عالی امنیت ملی» و « تصویب برجام» در دوران سیاسی ـ اجرایی وی، نمود بیشتری دارد. علی لاریجانی که از ۱۲ خرداد ۱۳۸۷ در دوره هشتم ریاست و نمایندگی قم در مجلس شورای اسلامی را برعهده دارد در انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۸ نامزد نشد.
>نظرات بسیار متفاوت است!
لاریجانی در دولت پنجم به عنوان عضو جمعیت موتلفه اسلامی حضور داشت. مهدی مسلم در کتاب جناح‌بندی‌های سیاسی ایران که در سال ۲۰۰۲ منتشر کرد، لاریجانی را عضو موتلفه اسلامی و متعلق به جناح راست سنتی دانسته‌است. پیام محسنی پژوهشگر اندیشکده بلفر، لاریجانی را در کنار سید محمود هاشمی شاهرودی و محمدرضا مهدوی کنی از چهره‌های شاخص جناح راست مذهبی برشمرده است. در عین حال او یکی از رهبران ائتلاف فراگیر اصول‌گرایان در انتخابات مجلس هشتم و نیز جبهه متحد اصول‌گرایان در انتخابات مجلس نهم بوده و در مجلس نهم، هدایت فراکسیون رهروان ولایت را برعهده داشته است. اگرچه در جریان انتخابات مجلس دهم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از وی حمایت کرد اما نام او در فهرست انتخاباتی ائتلاف بزرگ اصول‌گرایان قرار نگرفت. همچنین از سوی فهرست امید مورد حمایت قرار گرفت اما خود را مستقل یاد کرد. مرتضی حاجی معتقد است حمایت لاریجانی از دولت روحانی و برنامه جامع اقدام مشترک ـ برجام ـ باعث تضعیف جایگاه وی نزد اصول‌گرایان
شده‌است. با این حال لاریجانی همچنان خود را یک اصول‌گرا می‌داند. از وی با تعابیری نظیر «اصول‌گرای اعتدالی» و «یک سیاستمدار راست میانه که به آرامی در حال فاصله‌گرفتن از اردوگاه اصول‌گرایان می‌باشد» نیز یاد شده‌است. و اما این روزها؛ علی‌رغم سکوتِ وی؛ برخی گمانه زنی ها، حکایت از آن دارد که ممکن است در جاهای مختلفی از وجود این چهره ی سیاسی، استفاده شود اما برخی دیگر از گمانه زنی ها خبر از انزوای سیاسی علی لاریجانی می دهد به این معنا که شاید برای مدت ها، از قدرت و سیاست کناره گرفته و وارد هیچ کار اجرایی و سیاسی و نیز علمی حتی نشود.
>لاریجانی در سکوت کامل!
مجلس «پُر حرف و حدیث» دهم، فقط تا 7 خرداد99 پابرجا است و از 8 خرداد99، رسماً مجلس یازدهم یا به تعبیری درست تر؛ «مجلس یک دست اصولگرای یازدهم» آغاز به کار می کند و اما از میان 290 نماینده ی مجلس فعلی ـ منهای آنانی که همچنان ساکن بهارستان باقی خواهند ماند ـ سرنوشت و آینده ی یک نفر بسیار مهم تر از بقیه است؛ علی اردشیر لاریجانی، شوهر خواهر علی مطهری، نماینده ی رد صلاحیت شده ی مجلس دهم و عالی ترین مقام قوه ی مقننه طی دوازده سال!
چراغ اول را «خبرگزاری فارس» با این سوال روشن می کند؛
« مقصد لاریجانی پس از ریاست 12 ساله در مجلس کجاست؟» این خبرگزاری مدعی شده که در پیگیری‌های به عمل آورده شده، برخی محافل نزدیک به علی لاریجانی قصد دارند وی را به عنوان گزینه برای دبیری شورای عالی امنیت ملی مطرح کنند.
>پست هایی برای تمامی شخصیت ها
برای قالیباف، برای فتاح، برای لاریجانی و شاید برای خیلی های دیگر؛ برخی پست ها، آماده ترین پست ها نیز به شمار می رود! منهای گمانه زنی خبرگزاری فارس ـ یعنی «دبیری شورای عالی امنیت ملی» که اینک در اختیار «علی شمخانی» است ـ جایگاه‌های دیگری نیز می تواند به عنوان گمانه زنی مطرح شود که فهرست وار بدان ها خواهیم پرداخت و اما از دبیری شورای عالی امنیت ملی شروع می کنیم.
الف/دبیری شورای عالی امنیت ملی
لاریجانی از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶ به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی فعالیت می‌کرد پستی که در این دوران، در اختیار علی شمخانی است. این گمانه زنی به چند دلیلِ خیلی محکم نمی تواند درست باشد:
نخست این که؛ پذیرفتنِ پستِ «دبیری شورای عالی امنیت ملی» یک بازگشت به گذشته است که اساساً نه در بین مسئولان و نه در افکار عمومی از جایگاه خوبی برخوردار نیست.
دوم این که؛ بعید است علی لاریجانی در 15 ماهه ی باقی مانده تا اتمام دولت دوازدهم و دوران سکونت اعتدالیون در پاستور قصد داشته باشد به دولت نزدیک شود آن هم با اطلاع از سیل انتقاداتی که همچنان و از بعدِ تصویب «برجام» در دوران ریاست علی لاریجانی بر مجلس؛ اصولگرایان را عصبانی نگاه داشته است.
سوم این که؛ پذیرش «دبیری شورای عالی امنیت ملی» به مثابه ی پذیرفتنِ یک شغل و یک پست و جایگاهِ موقتی است زیرا این پست در اختیار دولت است و قطعاً دولت آتی که هنوز معلوم نیست چه دیدگاه و ترکیبی داشته باشد شاید صلاح ندانست این جایگاه در اختیار علی لاریجانیِ حتی اصولگرای سنتی باقی بماند.
چهارم این که؛ بازگشت به یک جایگاه بعدِ از 15 سال قطعا شخصیتی همچون لاریجانی را مجاب نخواهد کرد ضمن آن که شرایط 15 سال قبل با این روزگار به اندازه ای تغییر کرده است که بعید می دانیم لاریجانی تن به این ریسک بزرگ بدهد و...
از «دبیری شورای عالی امنیت ملی» که بگذریم می توان به مواردی دیگر نیز پرداخت که علی لاریجانی کاندیدای نه تنها نخست که همیشگی آن است!
ب/ریاست بر صدا و سیما
اگر صرفِ گمانه زنی باشد وقتی پای «دبیری شورای عالی امنیت ملی» به میانه ی ماجرا کشیده می شود چرا سراغ ریاست بر صدا و سیما نرویم!؟ جایگاهی که قطعا لاریجانی از «دبیری شورای عالی امنیت ملی» بدان نزدیک تر است که در یک نگاه می توان او را یک صدا و سیمایی قدیمی به شمار آورد. لاریجانی از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱ رئیس واحد مرکزی خبر بود و در فاصله سال های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۳ ریاست سازمان صدا و سیما را برعهده داشت پس اگر به پیشینه ی شغلی باشد، لاریجانی سه سال عهده دار«دبیری شورای عالی امنیت ملی» و سیزده سال ریاست بر سازمان صدا و سیما بوده است!
ج/بنیاد مستضعفان
در رزومه ی علی لاریجانی آمده او از ۱۳۶۱ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ معاونت حقوقی و امور مجلس وزارت سپاه پاسداران را برعهده داشت و از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۱ به عنوان جانشین رئیس ستاد مشترک سپاه پاسداران فعالیت می‌کرد از آن جایی که بنیاد مستضعفان با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی چندان بیگانه نیست پس می توان او را کاندیدای ریاست بر این نهاد نیز به شمار آورد.
د/کمیته امداد امام خمینی
اگرچه فتاح سکان هدایت این نهاد را در دست دارد اما اگر خبرگزاری فارس مدعی است که:« برخی محافل نزدیک به علی لاریجانی قصد دارند وی را به عنوان گزینه برای دبیری شورای عالی امنیت ملی مطرح کنند» پس چرا همان محافل تلاش نکنند تا سکان مدیریت بر کمیته امداد امام خمینی را به لاریجانی بسپارند؟
ه/ریاست بر دانشگاه تهران، صنعتی شریف یا حتی فرهنگستان!
علی اردشیر لاریجانی و غلامعلی حدادعادل منهای اختلاف 12 سالِ سنی، از بسیاری جهات شبیه به هم هستند! مثلا هردو از علوم تجربی شروع کردند اما در نهایت به علوم انسانی رسیدند؛ لاریجانی «علوم کامپیوتر» خواند و سپس دکترای فلسفه گرفت و حدادعادل نخست فیزیک خواند و در نهایت دکترای فلسفه گرفت اما هر دو سابقه ی تدریس فلسفه در دانشگاه تهران را در کارنامه ی خود می بینند.
از دیگر شباهت های لاریجانی و حدادعادل این که این دو چهره ی عمدتاً سیاسی! ترجیح می دهند به عنوان شخصیت های علمی و فرهنگی در جامعه ی آکادمیک شناخته شوند.
از دیگر شباهت های این دو این که در کارنامه ی لاریجانی یک سال و چند ماه وزارت فرهنگ دیده می شود و در بین مشاغل عدیده ی حدادعادل، معاونت در وزارت آموزش و پرورش و ریاست بر فرهنگستان و نیز بنیاد سعدی، که اگر پای گمانه زنی باشد و فرضیه کناره گیری از مشاغل سیاسی پررنگ شود چه بسا علی لاریجانی سر از دانشگاه هایی چون تهران، شهید بهشتی و حتی صنعتی شریف درآورد ضمن آن که می توان او را در راس فرهنگستان های علوم و هنر نیز مشاهده کرد. از آخرین جایگاه هایی که می توان برای علی لاریجانی در نظر گرفت حتی اگر علی مطهری ـ برادر همسر لاریجانی ـ نیز کاندیدای آن باشد یعنی کتابخانه ی ملی نیز می تواند یکی از گزینه ها باشد و در نهایت مجمع جهانی تقریب مذاهب جایگاهی که با خلق و خوی لاریجانی و سواد فلسفی وی چندان بیگانه نیست و اما...
در بین همه ی این گمانه زنی ها و مشاغل، بازهم آن چه پررنگ تر می نماید و به ذهن نزدیک تر است رفتن لاریجانی در محاق سکوت و اختیار کردن انزوای سیاسی است، زیرا با وجود رخدادهای 12 ساله ی گذشته، این شخصیت سیاسی و تقریباً پرقدرت و پرنفوذ به این نتیجه رسیده است که نبودن و استراحت کردن و سکوت نیز بخشی از پازل زندگی می تواند قلمداد شود.