روز نو :در سال‌های گذشته وقتی دولت روحانی محدودیت در پذیرش زائر را به مسئولان عراقی نسبت می‌داد، خیلی‌ها آن را دروغی پنداشتند که قصدش رفع تکلیف از دولت وقت بود. راست و دروغش به کنار، اما آیا همین الان مسئولان دولت رئیسی با وجود این همه فاجعه در مرز، نمی‌گویند که ما مشکلی برای پذیرایی زائران نداریم، بلکه این عراق است که امکانات کافی برای میزبانی از زائران ما را ندارد؟

مرز‌های عراق بسته شده؛ ترافیک به اندازه‌ای است که زائران اربعین مجبورند از پل زائر در شهر مهران تا نقطه صفر مرزی را پیاده بروند. آب کافی هم در طول این مسیر به آن‌ها نمی‌رسد. در نتیجه وقتی به مرز می‌رسند احتمالا دچار گرمازدگی می‌شوند. مرز هم که بسته است؛ در نتیجه دست خالی باید همین مسیر را برگردند. در مسیر بازگشت هم هیچ وسیله نقلیه‌ای نیست که آن‌ها را به شهر خود بازگرداند.

انصافا اگر این فاجعه در دولت شیخ حسن روحانی اتفاق می‌افتاد، چه می‌کردیم؟

به گزارش پایگاه خبری صراط، اگر معاون اول روحانی به مردم توصیه می‌کرد که، چون ناوگان نداریم، پس مردم با ماشین شخصی به مرز بروند و سر راه هم چند زائر دیگر را سوار کنند، او را مسخره نمی‌کردیم؟ اگر فردای همین تشویق‌ها برای رفتن به مرز، ناگهان همان دولت اعلام می‌کرد که مرز بسته شده و سفر زمینی اربعین کلا منتفی است و فقط سفر هوایی برقرار است و آن هم با قیمت‌های نجومی، واکنش ما چه بود؟

همه این فجایع نه در دولت روحانی بلکه در دولت سید ابراهیم رئیسی رخ داده

در سال‌های گذشته وقتی دولت روحانی محدودیت در پذیرش زائر را به مسئولان عراقی نسبت می‌داد، خیلی‌ها آن را دروغی پنداشتند که قصدش رفع تکلیف از دولت وقت بود. راست و دروغش به کنار، اما آیا همین الان مسئولان دولت رئیسی با وجود این همه فاجعه در مرز، نمی‌گویند که ما مشکلی برای پذیرایی زائران نداریم، بلکه این عراق است که امکانات کافی برای میزبانی از زائران ما را ندارد؟

دولت قبل از ایام اربعین، پیش بینی کرده بود که ۵ میلیون ایرانی مسافر کربلا خواهند شد. از طرفی منابع غیررسمی عراق کل زائران اربعین را ۲۰ میلیون نفر تخمین زده اند. همه چیز نشان می‌دهد که آمار با آمارِ قبل از کرونا تفاوت خاصی نکرده. پس این همه فاجعه به خاطر چیست؟

آیا همه این‌ها نشان نمی‌دهد که یک ضعف مدیریتی بزرگ پشت این ماجرا بوده؟ آیا اگر ستاد اربعین که از قضا تمام امکانات دولت را هم به شکل بالقوه می‌تواند در اختیار داشته باشد، پیش بینی گرما را می‌کرد و امکانات کافی را برای زائران تعبیه می‌کرد، با این موج از گرمازدگی مواجه می‌شدیم؟

آیا اگر این ستاد می‌توانست میزان مراجعات به مرز‌ها را پیش بینی کند و برای آن برنامه ریزی درستی - مثلا استفاده از چند مرز دیگر یا تعیین زمانبندی مناسب برای پذیرش زائران - انجام می‌داد با این حجم از تجمع زائران مواجه می‌شدیم؟

ستاد اربعین دقیقا چه کرده که به این وضعیت دلخراش رسیده ایم؟ این ستاد زائران اربعین را دقیقا به چه امیدی به سفر کربلا تشویق کرده و بعد آن‌ها را در گرمای پشت مرز معطل نگه داشته است؟