مشکلی که اصولگرایان با آن مواجه هستند عدم آشنایی کامل به قانون اساسی و سایر قوانین مانند مطبوعات، مجازات اسلامی و آیین دادرسی کیفری است.به همین دلیل بعضا اقداماتی انجام می دهند که با این قوانین مغایر است.به طور مثال 227 نماینده به ظاهر انقلابی طی بیانیه ای از رئیس قوه قضاییه خواستند اغتشاشگران را قصاص کنند.در تازه ترین اقدام 24 نماینده با ارائه طرحی خیز برداشته اند تا آزادی بیان و قلم را محدود کنند.این طرح که از آن به عنوان مجازات افراد برای اظهار نظر یاد می شود، به هیات رئیسه مجلس رسید. در بخشی از این طرح آمده است: «هر شخصی که دارای موقعیت شغلی، اجتماعی، سیاسی، خانوادگی، علمی، فرهنگی و نظامی جامعه است ... مطالبی را خلاف واقع بیان کند که بازخورد گسترده داشته باشد...، اگر از مصادیق افساد فی الارض ... نباشد علاوه بر محکومیت به مجازات درجه سه به مجازات نقدی معادل دو برابر خسارات وارده ... محکوم می‌شود. همچنین اشخاص مذکور به مدت پنج تا ده سال به محرومیت از حقوق اجتماعی و ممنوعیت به شغل و حرفه‌ای که منجر به شهرت آن‌ها شده است محکوم می‌شوند.در حالی چنین طرحی مطرح می شود که اصل 24 قانون اساسی آزادی بیان و قلم را تضمین کرده است.24نفر از نمایندگان مجلس پای این طرح را امضا کرده اند که اسامی آنها در پی می آید.در ارتباط با این موضوع ستاره صبح گفتگویی با محمود صادقی حقوقدان و نماینده پیشین مجلس انجام داده که در ادامه می خوانید:

نظر شما درباره طرح مجلس برای مجازات اظهار نظر برخی اشخاص مشهور در جامعه چیست؟

در خصوص انتشار امر خلاف واقع یا بیان کذب در قانون مطبوعات و دیگر قوانین برای آن مجازات تعیین شده است.البته این قانون دارای ویژگی هایی مانند داشتن عنصر مادی و معنوی است که در کنار عنصر قانونی باید محقق شود جمع این 3عنصر تبدیل به مجازات می شود.حداکثر مجازات ان 2سال حبس است.البته این موضوع باید از طریق فضای مجازی باشد زیرا سازمان جرایم رایانه ای آن را مقرر کرده است.این موضوع نیاز به شاکی خصوصی هم دارد.

بنابراین قانون گذار جرم انتشار مطالب خلاف واقع را پیش بینی کرده و طرح دوباره یا تشدید آن در مجلس جای تامل دارد البته بنده بعید می دانم که این طرح در مجلس تصویب شود.در این قانون نمایندگان پا را از قانون مجازات اسلامی فراتر گذاشته و حتی تعریف مشخص و دقیقی از مسئله کذب دقیقی نکرده اند.به نظر می رسد بیشتر اهدافشان محدود کردن آزادی بیان،نقد و انتقاد است.این طرح تلاش می کند موارد فوق را جرم انگاری کند.

در این طرح به مسئله هولوکاست در غرب اشاره شده و به عنوان نمونه آن را ذکر کرده است که در نوع خودش جالب است زیرا همین نمایندگان تا پیش از این به غرب انتقاد می کردند که چرا در مسئله هولوکاست خفقان وجود دارد و کسی اجازه صحبت راجع به این مسئله را ندارد اما امروز خودشان از آن موضوع الگو گیری می کنند. اما این نکته حائز اهمیت است که مبنای قانون هولوکاست در واقع مخالفت با نژاد پرستی است.سابقه تاریخی نژاد پرستی منجر به چنین محدودیتی شده است.مبنای آن قانون و آن چیزی که امروز در مجلس به عنوان طرح مطرح شده با یکدیگر متفاوت است.

عجیب است کسانی که خود را نماینده مردم می دانند و در ابتدای کار سوگند یاد می کنند قسم می خوردند از حقوق و آزادی های مردم دفاع کنند، مدافع قانون اساسی باشند، در رفتار و گفتار خود پایدار به این مبانی باشند و در نهایت با نقض حقوق مردم مقابله کنند.در حالی که این طرح به صورت آشکار نقض ازادی ها و حقوق مردم است.

یک نوع دوگانگی در نظام حقوقی مد نظر این نمایندگان است.این نمایندگان معتقدند افرادی که سرمایه اجتماعی و مخاطب دارند باید مجازاتشان تشدید شود که جای تامل و تعجب وجود دارد.

علت هجمه به برخی هنرمندان و ورزشکاران را چه می دانید؟ایا در سایر کشورهای دنیا هم همینطور است؟
افراد مشهور یا سلبریتی مانند سایر آحاد جامعه از حقوق شهروندی برخوردار هستند.اما این به آن معنا نیست که سلبریتی ها دروغ بگویند و یا توهین کنند این موارد در همه جا خلاف محسوب می شود و با آن برخورد می شود.آزادی بیان هیچ جا به صورت مطلق وجود ندارد و حتی در اسناد حقوق بشر هم آزادی بیان اینگونه نیست که با حقوق دیگران مغایرت داشته باشد یا حریم خصوصی دیگران را نقض کند و حاوی توهین باشد.
اما اینکه در کشوری دیگر بخواهند افرادی که شهرت دارند یا سلبریتی هستند را بیشتر مجازات کنند بنده سراغ ندارم.

نظام چگونه می تواند از سرمایه اجتماعی ورزشکاران یا هنرمندان استفاده کند؟

اگر احترام کامل به حقوق بنیادین و اساسی شهروندان گذاشته شود و در رفتار مجموع ارکان نظام مانند قوای سه گانه شفافیت وجود داشته باشد و از آزادی ها پاسداری شود باعث تقویت سرمایه اجتماعی می شود.
در واقع اگر نظام به ازادی افراد احترام بگذارد عمق سرمایه اجتماعی اش بیشتر می شود و در بسیاری از همان سلبریتی می توانند مروج و مبلغ سیاست های نظام باشند.اما اگر بالعکس در جهت محدود سازی افراد باشد یک دوگانگی ایجاد می شود.

سلبریتی ها جزو عناصر سرمایه اجتماعی هر کشوری هستند و با محبوبیتی که آنها دارند اگر سیاست درستی در حوزه های مختلف ایجاد شود آنها می توانند ترویج کنند.مثلا در بحث مربوط به حفاظت از منابع زیستی محیطی که منافع عمومی کشور است در خیلی از کشورها از طریق سلبریتی ها انجام می شود و همین افراد نماینده سازمان های دولتی می شوند تا از محیط زیست مراقبت کنند.

یا در بحث حمایت از اقشار فرودست یا محرومان. کمک به آسیب دیدگان می تواند مثمر ثمر باشد.در حقیقت به نوعی مدد کاری اجتماعی است که سلبریتی ها می توانند پیش قدم انجام کارهای خیرخواهانه باشند.
گفتنی است اسامی 24 نماینده امضا کننده طرح فوق که مورد بررسی قرار گرفت به شرح زیر می باشد:
حسینعلی حاجی دلیگانی - حسین جلالی - سید محمود نبویان - فاطمه رحمانی - پروین صالحی مبارکه - محمدرضا احمدی - احمد حسین فلاحی - قاسم ساعدی - حجت الله فیروزی - سیدالبرز حسینی - عبدالکریم جمیری - مجید ناصری نژاد - نصرالله پژمانفر - احمد محرم زاده یخفروزان - علی خضریان - حسین حق وردی - سید علی یزدی خواه - بهروز محبی نجم آبادی - علیرضا زندیان - مهدی روشنفکر - سید علی موسوی - کیوان مرادیان کوچکسرائی - حبیب آقاجری - سید محمد مولوی