سخن دوگانه در رفتار و گفتار برازنده نیست، به ویژه که به صراحت در تریبون ها و روزنامه ها و خبرگزاری‌های بیان ‌شود از قول مقامات رسمی عنوان شود.

پیش از این وزرای کشور اغلب روحانی و سیاسی بودند ولی در دوره احمدی نژاد صادق محصولی میلیارد معروف وزیر کشور شد و در دولت سیزدهم نیز سردار وحیدی سکاندار وزارت کشور و سردار امیر عبداللهیان سکاندار وزارت امور خارجه شده اند.آنهایی که وزارت کشور و وزارت خارجه را می شناسند می دانند که این دو وزارت خانه کارکرد و ماهیتش سیاسی است و نه نظامی.بنابراین گماردن افرادی نظامی در منصب های سیاسی برای کشور و افکار عمومی مشکل ایجاد می کند.زیرا آنها به حقوق عامه،نظام بین الملل،تامین منافع ملی،استفاده از فرصت ها و جلوگیری از فرصت سوزی باید ماهر و صاحب تجربه باشند.

برای نمونه سردار وحیدی به صراحت گفت که حجاب‌بانان مجوز ندارند و خودجوش هستند.ولی بعد بخشنامه ای از این وزارتخانه افشا شد که در آن وزیر کشور مثل یک نهاد قانون گذار برای برخورد با بدحجابان دستورالعمل تعیین کرده است.

به نظر می رسد بخشنامه وزارت کشور درباره حجابانان ورود به محدوده قانونگذاری است.زیرا در آن به مواردی رفتار مجرمانه یا ایجاد تکلیف برای سازمان های دولتی و عمومی دیده شده که خارج از حدود اختیارات اجرایی وزارت کشور است.

به نظر می رسد که مجلس در تدوین این لایحه بی‌دقتی کرده، زیرا تناقض در آن وجود دارد.علت این است که بررسی و تصویب این لایحه به جای مجلس در کمیسیون اصل 85 قانون اساسی و تصویب آن در پستو انجام شد که باعث شد 78 مورد ابهام،22 مورد مغایرت با قانون اساسی، 10 مورد مغایرت با شرع،5 مورد مغایرت با سیاست های کلی نظام و 17 مورد تذکر شورای نگهبان به لایحه 70 ماده ای که توسط نمایندگان انقلابی تدوین شده است وارد شود.

وقتی لایحه ای انقدر اشکال دارد آیا قابل دفاع است؟ آیا درست است چند نفر به نمایندگی از 290 نماینده مجلس و 85 میلیون ایرانی درباره سرنوشت نیمی از جمعیت ایران یعنی بانوان تصمیم بگیرند.تصمیم آنقدر ناپخته است که این همه اشکال به آن وارد است.

پرسش دیگر این است که ایا کسانی که چنین اقدامی را انجام داده اند از دانش لازم حقوقی و فقهی برخوردار بوده اند و مهمتر اینکه اهلیت لازم برای این کار را داشته اند یا خیر؟

شورای نگهبان ایرادات فراوانی به "لایحه عفاف و حجاب" گرفت و علاوه بر 109 مورد ایراد 23 تذکر نیز به متن لایحه اضافه کرده که نشان می‌دهد لایحه حمایت از خانواده دارای اشکالات املایی نیز بوده است.گفته شده که لایحه دارای 23 مورد غلط املایی داشته است.تصویب چنین لایحه ای نشان از هیجانی بودن و عجله داشتن برای تصویب آن بوده و شگفت اینکه موسی غضنفری گفته بود هر اندازه جریمه بیشتر شود کشف حجاب کمتر می شود.اگر این نظر درست است چرا پروژه جریمه، توقیف خودروها، ارسال پیامک و امثال این ها نتیجه نداد.مشاهدات میدانی نشان می‌دهد که بی حجابی در جامعه کمتر نشده است. قرآن به صراحت می گوید در پذیرش دین اکراه و اجبار وجود ندارد.وقتی در اصل دین اکراه و اجبار وجود ندارد آیا در اصول اکراه و اجبار وجود دارد. گمان می رود که برخی از طرح هایی مانند عفاف و حجاب،صیانت از فضای مجازی و.. این است که مردم را عصبانی و ناراضی کنند تا کمتر پای صندوق رای بیایند تا جبهه پایداری یا همفکران آنها کرسی های مجلس دوازدهم را از آن خود کنند. اعتماد عمومی، بزرگترین سرمایه دولتهاست که اگر خدشه‌ای بدان وارد شود، به سختی می‌توان جبران کرد.