برترین‌ها: به نظر می‌رسد اوضاع بعد از شکست جلیلی بعد از بسیج همه نیروها در انتخابات به وفق مراد اصولگرایان قدیمی و جدید نیست و بعد از ریاست جمهوری پزشکیان و شعار «وفاق ملی» او شرایط جور دیگری در حال رقم خوردن است.

اولین اتفاق در حین انتخابات مرحله اول رقم خورد، جایی که ستادهای انتخاباتی قالیباف و جلیلی نتوانستند بر سر مسئله اجماع به توافق برسند تا جایی که هر کدام از این دو گروه ادعا داشتند در صورت کنارکشیدن طرف مقابل در همان دور اول، انتخابات به نفع آنان تمام می‌شد، به ویژه حامیان قالیباف.

دومین مورد اختلاف داخلی بین اصولگرایان در حین تایید صلاحیت کاندیداهای وزارت در مجلس رقم خورد، جایی که در هیاهوی جبهه پایداری و ادعای آنان مبنی بر رای نیاوردن چندین وزیر کابینه به بهانه‌های مختلف، تمام نوزده وزیر کابینه بعد از 27 سال از مجلس رای اعتماد گرفتند. در این بین نباید از نقش قالیباف را در این همگرایی بین مجلس و دولت چشم‌پوشی کرد که نقشه‌های این جبهه علیه دولت جدید را بی‌ثمر کرد.

سومین مورد به سایه رفتن سعید جلیلی بعد از شکست سنگین در انتخابات است که بعد از گسیل اعضای دولت سیزدهم برای رای‌آوری او، اکنون حتی حامیان قدیمی خود را سرخورده کرده است، در حالی که جلیلی تنها امید بخش قابل توجهی از جبهه اصولگرایی برای ریاست جمهوری بود و چندین سال با عنوان دولت سایه روی او سرمایه‌گذاری شده بود. البته شاید این غیبت مصلحتی بوده و پس از چند گاف و سوء مدیریت در دولت پزشکیان، باز هم دولت سایه رخ نمایی کند.

چهارمین مورد هم روز گذشته رخ داد؛ علیرضا پناهیان سخنران مذهبی متمایل به هسته سخت اصولگرایان در نطقی طوفانی به عملکرد روزنامه کیهان حمله کرد. او در این باره گفت: دوقطبی‌سازی روزنامه‌ها از نشر اکاذیب بدتر است. روزنامه‌ای که دو قطبی‌سازی می‌کند را تعطیل کنید. مجلس علیه دو قطبی‌سازی قانون وضع کند. وی افزود: روزنامه‌ها حق ندارند بگویند چون دولت از جناح مقابل است پس دوقطبی ایجاد کنند. این روش‌ها پلید است. 

این سخنان با واکنش‌های متفاوتی در فضای مجازی مواجه شد: پس‌لرزه سخنرانی طوفانی پناهیان علیه کیهان

وحید ایمانی، یادداشت نویس روزنامه کیهان هم در متنی تند به اظهارات این روحانی اصولگرا پاسخ داد: پاسخ تند یادداشت‌نویس کیهان به نطق پناهیان

اما عکس‌العمل یک فعال رسانه‌ای اصلاح طلب هم در مورد این اختلاف، توجهات را به خود جلب کرد.

احمد زیدآبادی در کانال تلگرام خود نوشت:

مشکل اصلی روزنامهٔ کیهان خط‌مشی افراطی آن نیست، مشکلش دو چیز دیگر است. اول اینکه مواضع تندروانهٔ خود را از موضع نظام مطرح می‌کند و به همین دلیل بسیاری محافل، آن را سخنگوی واقعی نظام تصور می‌کنند. دوم، این روزنامه اهل هتاکی و اتهام‌پراکنی و پرونده‌سازی علیه منتقدان است و متأسفانه تاکنون از مصونیت تام برخوردار بوده است. اگر موقعیت سخنگویی کیهان برای نظام به طور رسمی تکذیب شود و مسئولان آن روزنامه، حقوقی بیش از دیگر شهروندان در مقابل قانون نداشته باشند، مشکل حل می‌شود. تحقق عملی دو شرط فوق اما در صورتی ممکن است که دست‌اندرکاران این روزنامه از تصدی‌گری یک مؤسسهٔ مطبوعاتی حکومتی، به بخش خصوصی کوچ کنند و در آنجا افکار افراطی خود را بدون محدودیت و البته مصونیت دنبال کنند.

پیش از این هم سایت عصر ایران در مطلبی با عنوان «آنچه شریعتمداری در کیهان می‌نویسد، دیدگاه رهبری است؟» نسبت به مواضع این روزنامه و انتساب آن به رهبر انقلاب انتقاد کرده بود.

به نظر می‌رسد اختلاف داخلی میان اصولگرایان سنتی به رهبری قالیباف و حداد عادل و نواصولگرایان به رهبری سعید جلیلی به اوج خود رسیده است. با چرخش قالیباف از این گروه تندرو و حمایت باورنکردنی از پزشکیان، اوضاع اصلا به نفع پایداری‌چی‌ها و کیهان نیست. شاید هم یک اراده جمعی برای گذر از این گروه‌های تندرو در سطوح بالای مملکت در جریان است تا جامعه بحران‌زده ایران از لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را به جاده آرامش برگرداند.