ستاره بزرگ استقلال سکوتش را شکست

 آندرانیک اسکندریان بازیکن اسبق تاج استقلال یکی از مهره‌های فیکس تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین بود و بلافاصله پس از آن برای ادامه فوتبال و البته زندگی راهی امریکا شد. اسکندریان در تمام این سال‌ها هیچ ارتباطی با رسانه‌های داخل ایران نداشت اما خبرورزشی در چهاردهم اسفند سال ۱۳۹۲ مصاحبه‌ای اختصاصی با او انجام داد که فوق العاده سر و صدا به پا کرد. باهم خلاصه حرف‌های این مدافع اسبق آبی پوشان و تیم ملی را می‌خوانیم:

- فوتبال را از زمین‌های خاکی خیابان میرزای شیرازی در تهران شروع کردم.

- رسانه در موفقیت یک فوتبالیست و به طور کلی ورزشکاران خیلی تاثیر دارد. ما  فوتبالیست‌ها همواره مدیون رسانه‌ها و خبرنگاران هستیم زیرا شما هستید که ما را بزرگ و تشویق می‌کنید.

- ناصر حجازی دوست خیلی خوبی برایم بود و وقتی خبر درگذشت او را شنیدم، بسیار متاثر شدم. در دوران فوتبال اغلب اوقات با ناصر هم اتاق بودم.

-  بیشتر اوقات مدافع وسط بودم و برایم عجیب است که چرا می‌گویند دفاع چپ بازی می‌کردم!

-یک بار در زمان سرمربیگری فرانک اوفارل مامور مهار مهاجم عراقی شدم و پس از پایان آن مسابقه به من گفتند: سیم خاردار

- همراه با تیم ملی در جام ملت‌های ۱۹۷۶ قهرمان شدم و در المپیک مونترال همان سال هم بازی کردم. این افتخار را هم داشتم که در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین نیز فیکس بازی کنم.

- در بازی تیم ملی مقابل اسکاتلند مهاجم حریف من را هول داد و به همین خاطر کنترلم را از دست دادم و به اشتباه دروازه ناصر حجازی را باز کردم.

- بعد از جام جهانی ۱۹۷۸ دیگر به تیم ملی دعوت نشدم.

- من در نیویورک زندگی می‌کنم و خیلی با ایرانیان در ارتباط نیستم.

- هنوز پیراهنی که در جام جهانی ۱۹۷۸ می‌پوشیدم را نگه داشته‌ام.

- بعد از جام جهانی ۱۹۷۸ برای حضور در تیم منتخب ستارگان جهان به امریکا دعوت شدم و پس از حضور در این مسابقه به کاسموس نیویورک رفتم. در آنجا افتخار بسیار بزرگی نصیبم شد تا با پله و بکن باوئر همبازی شوم.

- هنگامی که در تیم ملی حضور داشتم، علاوه بر ناصر حجازی، با حسن نظری و حسن روشن هم ارتباط خیلی خوبی داشتم و آنها مثل برادرانم بودند.