خواسته مهم ایران از مذاکره ۱۲ آوریل
روزنو :مذاکره شنبه تا حدود زیادی نیت ترامپ در پذیرفتن حق هسته‌ای ایران و رفع تحریم‌ها را مشخص می‌کند.
سعید آجورلو طی یادداشتی نوشت: در آستانه ۱۲ آوریل کمی درباره استراتژی ایران صحبت کنیم. چرا به عمان می‌رویم، از عمان چه می‌خواهیم و روز ۱۲ آوریل در این میان چه اهمیتی دارد؟ ما هم در اینکه هدف اول دولت‌ها باید مهار ترامپ باشد با بیشتر کشورهای دنیا هم‌نظریم و در این چند ماه در همین مسیر حرکت کردیم.
ما با یک رئیس‌جمهور خودشیفته و دم‌دمی‌مزاج طرفیم که از قاره آمریکا تا شرق دور در حال جنگ است. از جنگ بر سر سرزمین‌ها تا تعرفه‌ها. شرط عقل، مدیریت و مهار چنین فردی با ترکیبی از دیپلماسی و ادراک‌سازی نظامی و امنیتی است.
در این مدت سوال مقابل ایران این بوده که با این پدیده چه باید کرد؟ راه‌حل‌های روی میز از جنگ تا مذاکره ذیل مهار ترامپ در درجه اول صورت‌بندی شدند. بخش اول مهار، ارسال این پیام بود که ما از جنگ نمی‌ترسیم و وارد مذاکره دلخواه ترامپ هم نمی‌شویم. این پیامی بود که در سال ۱۴۰۳ صادر شد.
رهبری در ادراک‌سازی ملی و مقتدرانه برای طرف مقابل مهم‌ترین نقش را داشتند. برخلاف کسانی که از تحمیل فضا به ایشان سخن می‌گویند، اتفاقا نقش ایشان در تنظیم نگاه ترامپ و ناامیدی جنگ‌طلبان خارجی واضح است. ایشان به خوبی دلایل بی‌اعتمادی به آمریکا و جنبه‌های قدرت ایران را بیان کردند. فاز دوم مهار ترامپ از مدیریت نامه مستقیم او شروع شد. از ایده مذاکره غیرمستقیم ایران که ادامه مسیر دولت سیزدهم بود تا انتخاب عمان به‌عنوان میزبان تا تمرکز بر مسأله هسته‌ای در عمان. به نظر می‌رسد که این مسیر نقشه اولیه نتانیاهو را تخریب و ترامپ را از موضع اولیه پایین آورد.
اما ۱۲ آوریل یک روز حساس و مهم در مسیر مهار ترامپ است. شکست خوردن ۱۲ آوریل می‌تواند به ایده مهار ترامپ ضربه بزند همان‌گونه که نشستن روایت ترامپ از ۱۲ آوریل. شنبه برای ایران می‌تواند آغاز ساخته شدن یک پلتفرم مذاکراتی برای رفع تحریم‌ها و فنا شدن آرزوهای سرنگونی‌طلبان باشد. تا اینجای کار، ایران ایده مهار را به خوبی پیش برده و برخلاف خواسته‌های نتانیاهو و براندازان، مسیر درستی رفته. ۱۲ آوریل می‌تواند در ادامه مسیر باشد؛ بدون «مذاکره بازی» و خوش‌بینی به طرف مقابل. با ایده‌هایی جدید برای رفع تحریم که معلم‌اش متن و اجرای بدعهدانه برجام توسط آمریکا است. مذاکره شنبه تا حدود زیادی نیت ترامپ در پذیرفتن حق هسته‌ای ایران و رفع تحریم‌ها را مشخص می‌کند. همان‌گونه که می‌تواند درک درستی از ایران برخلاف روایت اسرائیلی از برنامه اتمی ایران برای ترامپ ایجاد کند.
یکی از شانس‌های بزرگ ایران، کم‌رنگ شدن بخش سیاست داخلی مذاکره است. اگر در سراسر دوران برجامی، دوقطبی روحانی/جلیلی فعال بود و فضای سیاست داخلی برجامیزه شده بود؛ اما حالا نه پزشکیان مانند روحانی کمپین مذاکره می‌کند و نه عراقچی مانند ظریف با دوقطبی سیاسی جلو می‌رود. سیاست خارجی اکنون گرفتار و گروگان سیاست داخلی نیست و تاکنون قرار نبوده که از مذاکره، توشه سیاست داخلی برداشته شود. ادامه این فضا حتما برای ایده مهار ترامپ مفید است. اگر حاصل ۱۲ آوریل در جهت مهار ترامپ باشد، آن‌گاه می‌توانیم قدم‌های بعدی را مطمئن‌تر برداریم.
