اصغر شرفی زبان تندی دارذد.  لب به انتقاد که می گشاید کسی جلودارش نیست. از همه جا می گوید. خیلی منطقی و بعضا تند. او این بار از سوژه این روزهای فوتبال ایران صحبت می کند. در مورد سربازی و کارت های معافیت جعلی.صحبت با او به خداحافظی علی کریمی و در نهایت پرویز قلیچ خانی ختم می شود. وقتی نام قلیچ می آید، انگار داغ دلش تازه می شود. طوری از او تعریف می کند که گویی دارد از خودش می گوید. از خودش و توانایی هایش. این مصاحبه را البته سانسور هم کردیم. شرفی سخنانی گفت که به رسم امانت نزد ما ماند اما مصاحبه سانسور شده اش هم جالب و خواندنی است.

* حتما می دانید که سوژه اصلی این روزهای فوتبال ایران چیست؟

سربازی ها را می گویی؟

* دقیقا..

هست دیگر و کاری اش هم نمی شود کرد.

* کاری نمی شود کرد؟

اگر می خوهیم این بازیکنان را بگیریم باید خیلی های دیگر را هم بگیریم. الان در ورزش، دست همه در جیب یکدیگر است. همه از هم آتو دارند، پس نمی توانند دست یکدیگر را رو کنند. این بازیکنان هم سپر بلا شده اند. چون در چشم هستند و وقتی به پول می رسند بی ظرفیتی نشان می دهند. این بازیکنان ، دوست و دشمن زیاد دارند. وقتی جایی می نشینند از سربازی شان می گویند و همین ، آتویی می شود برای دشمنان تا زیراب شان را بزنند.

* یعنی معتقدید زیراب این بازیکنان را زده اند؟

زیرآب را زده اند، شک نکنید و در این بین من بازیکنان را مقصر نمی دانم. آنهایی که مسئولیت دارند، چه در ورزش و چه در بخش های دیگر باید جوابگو باشند. باید از بالا شروع کنند و همه شان را بگیرند. این اتفاق هم هرگز نمی افتد. چون مدام می گویند« بگم؟ بگم؟» اما هرگز نمی گویند!

* اما بازیکنان هم می دانستند که قرار است معافیت جعلی بگیرند…

من کار بازیکنان را تایید نمی کنم اما آنها واقعا گناه دارند. ببینید آن مسئولی که کارت را صادر کرده و آن باندی که این جعل را انجام داده چقدر ارتباط داشته اند که کار به این بزرگی را انجام داده اند. ما باید علت ها را بگیریم اما متاسفانه زوم کرده ایم روی معلول ها! ما گنده ها را ول کرده ایم و سراغ آفتابه دزدها رفته ایم. متاسفانه همه اش هم می گوییم م.ع یا خ.د یا ب.ز و … واقعا خسته شدیم از این اسم های مستعار.

* خب وقتی مدرکی نباشد همه مجبورند از اسم مستعار استفاده کنند. اینطور نیست؟

همه مجبور نیستند. خیلی ها هم هستند که جرات دارند و همه چیز را روی میز می گذارند. نمونه اش علی دایی. او این کار را می کند و وقتی می خواهد علیه کسی حرف بزند مستقیم می رود توی صورت طرف و درستش هم همین است.

* به نظر شما داستان با متهم کردن همین چند بازیکن به پایان می رسد؟

مگر می شود به پایان برسد؟داستان، داستان استخری است با ۱۰۰ متر عمق که اینها تازه متر اولش هستند. بروند در عمق تا ببینند چه چیزهایی در می آید. به این سربازها گیر می دهند ، با بابک زنجانی چه کرده اند؟ جرم او بیشتر بود یا این بازیکنان؟ما نباید به این ۴،۵ بازیکن جوان سخت بگیریم. اینها مقصر اصلی نیستند، کلید ماجرا افراد دیگری هستند!

از بحث سربازی ها بگذریم و به خداحافظی علی کریمی برسیم. اول این سوال را جواب بدهید تا سوال بعدی را مطح کنیم. از نظر شما که چند نسل را دیده اید و گنار خیلی هایشان بازی کرده اید، بهترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران چه کسی است؟

من واقعا همه را دیده ام اما بازیکنی تکمیل تر از پرویز قلیچ خانی ندیده ام. البته بازیکن خوب زیاد داشتیم. علی دایی، علی کریمی، کریم باقری. در بین قدیمی ها ابراهیم قاسمپور، حسن روشن و حسین فرکی اما پویز، چیز دیگری بود. او در ۱۰ پست به بهترین شکل بازی می کرد. حتی اگر می خواستیم درون دروازه هم می ایستاد. فوق العاده بود، نمی دانم در موردش چه بگویم.

* آیا می شود او را با علی کریمی مقایسه کرد؟ اگر قیاس کنید کدام بهترند؟

علی کریمی هم جزو نابغه های فوتبال ایران بود، بازیکنی که می توانست به تنهایی نتیجه بازی را تغییر دهد. علی کریمی باعث افتخار ایران است اما با تمام احترامی که برای او قائلم باید بگویم مثل پرویز زاده نمی شود. من روی پرویز حساسیت دارم و این سلیقه ام است. هر نسلی یک جور فکر می کند اما احساس من با قلیچ خانی کنار می آید.

* او چطور می توانست در ۱۰ پست و با بالاترین کیفیت بازی کند؟

چون هم قدرت بدنی داشت، هم تکنیک. تاکتیک پذیر هم بود و فوتبال را درک می کرد. متاسفانه خیلی زود از فوتبال رفت. اگر می ماند به همه جا می رسید. قلیچ خانی اگر در فوتبال می ماند علی پروین انگشت کوچک او هم نمی شد. بازی که به جای خود، از لحاظ ثروت هم خیلی خیلی از پروین جلو می زد