ابوالقاسم شمسی جامخانه که معاون شرکت‌ها و قیمت‌گذاری بنگاه‌های سازمان خصوصی‌سازی است، در این مورد گفته: «پرسپولیس سال گذشته قراردادی با یک اسپانسر منعقد کرده بود. پس از تغییرات مدیریتی طی الحاقیه‌ای به این قرارداد، مشخص شد کف درآمدی باشگاه از محل اسپانسری ۱۱۰ میلیارد تومان طی سال است و می‌تواند بیشتر هم باشد. کف درآمدی باشگاه استقلال هم طبق قراردادی که با اسپانسر امضا کرده، سالانه تقریبا ۵۰ میلیارد تومان است.»

به این ترتیب روشن است که کف درآمد سالانه پرسپولیس باید ۶۰ میلیارد تومان بیشتر از استقلال باشد. به علاوه مهدی رسول‌پناه، سرپرست باشگاه پرسپولیس هم اخیرا در دفاع از تبلیغات وسیع انجام‌شده در اینستاگرام باشگاه، مدعی شده این پروژه ماهانه دو میلیارد تومان سود خالص نصیب سرخپوشان می‌کند؛ پولی که بعید است مشمول کف درآمد مقرر در قرارداد با کارگزار باشد. باشگاه استقلال اما در حال حاضر چنین منبع درآمدی ندارد. به علاوه در شرایطی که روی پیراهن استقلال همچنان نشانی غیر از لوگوی اپراتور مشترک سرخابی‌ها به چشم نمی‌خورد، پرسپولیس بخشی از فضای پیراهنش را در اختیار یک بانک خصوصی و یک برند تولید قهوه قرار داده است.

با این اوصاف ظاهرا درآمد پرسپولیس باید خیلی بیشتر از استقلال باشد. این در حالی است که بعید به نظر می‌رسد هزینه‌های دو باشگاه تفاوت چشمگیری داشته باشد. البته منصفانه باید گفت پرسپولیس تیم گران‌تری دارد؛ به طوری که موفقیت‌های سالیان اخیر باعث افزایش رقم قرارداد بازیکنان این تیم و نیز فعال شدن برخی آپشن‌های مربوط به پاداش‌ها شده است، اما مثلا در حوزه هزینه‌های جاری مثل سفر و اردو و ... فاصله چندانی در کار نیست. هر دو باشگاه هم بدهی‌های بین‌المللی زیادی دارند. اگر پرسپولیس با چالش مطالبات برانکو، کالدرون یا بودیمیر دست به گریبان است، استقلال هم با معضل بدهی به شفر، استراماچونی و ... دست و پنجه نرم می‌کند. با این همه، آه و ناله هر دو باشگاه از بی‌پولی بلند است و مدیران آنها در این زمینه کاملا شبیه هم حرف می‌زنند. حالا اما شاید وقت آن رسیده باشد که مسوولان پرسپولیس توضیح شفافی در مورد چگونگی هزینه‌کرد مداخل‌شان بدهند. آنطور که معاون سازمان خصوصی‌سازی می‌گوید و ما حساب کردیم، پای یک فاصله ۸۰ میلیارد تومانی وسط است. می‌دانید که این پول اصلا رقم کمی نیست؛ بنابراین منتظر توضیحات رسول‌پناه و شرکا باقی می‌مانیم.