پایان درویش ، پایان افسانه “پرز خیالی”/ بررسی عواملی که باعث استعفای رضا درویش شد

نگارش این سطور درباره رضا درویش مقارن شد با پخش برنامه شبکه یک سیما درباره سریال جذاب “ذهن زیبا” با محوریت نقش دکتر حسین بهاروند، مسوول پژوهشکده زیست شناسی پژوهشکده رویان و از نوابغ این حوزه.

پسری دهاتی و فرزند کارگرساده کارخانه ذوب آهن و برآمده از خانواده ای ضعیف اما سالم و درستکار که با تلاش و همت و اراده و سلامت نفس و التزام عملی به این اصول حتی در کوران سختی ها و کاستی ها، توانست به متخصصی توانا و اثرگذار و متعهدی دلسوز برای کشورش تبدیل شود و در عین توانایی های علمی و تخصصی جهانی، هرگز از مدار راستی، درستی و وفاداری به وطن خارج نشد و با وجود نام و اعتبار جهانی، نوع دوستی، احترام و کمک به پایین دستان جامعه، ارزش قائل شدن عملی برای همکاران زیردست و کار گروهی ایشان و مسوولیت اجتماعی خویش(حتی خارج از حوزه کاری) را از یاد نبرد و بدین اصول متعهد ماند.

چطور شد رضا درویش استعفا داد ؟

در اصل بحث اما با مدیرعامل مستعفی پرسپولیس طرفیم که به عنوان مدیر یک باشگاه پرطرفدار و قدیمی و پرافتخار در مواردی تضادهای جدی با این نخبه نامدار و موثر علمی کشور دارد.

کسی که در مدت ۳ سال و ۴ ماه مدیریت در این باشگاه توانست ۴ جام داخلی را کسب کند؛ ۲ قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی جام حذفی و یک سوپرجام و طی همین مدت در ۶ جام داخلی نیز ناکام ماند و در رقابت های آسیایی هم که هرگز موفق به صعود از مرحله گروهی نشد!

در زمان کسب جام ها و توفیق در نقل و انتقالات، هواداران پرسپولیس لقب پرز را به وی دادند، اما در پی ناکامی های دامنه دار در هر ۲ عرصه مذکور، همان هواداران به اتفاق و با اعتراض مداوم خواهان برکناری اش شدند تا بالاخره پیرو ناکامی های مدیریتی اش، دیگر فضا را برای ماندن مناسب ندید و استعفا داد.

هواداران پرسپولیس فقط به خاطر ناکامی باشگاه محبوبشان که محصول ضعف عملکرد مدیریت بود خواهان رفتنش بودند.

 منتقدین اما به دلایل دیگری نیز وی را واجد حضور در این سمت نمی دانستند؛ مانند : 

رفتارها و گفتارهای نامناسب، توسل به روش های خلاف قانون و ماکیاولی گونه برای دستیابی به موفقیت یا توجیه عملکرد نادرست نظیر: جعل، دروغگویی( که صدای اعتراض سرمربی سابق تیمش را نیز درآورد)، تحقیر و توهین به رقبا، اقدامات شبهه انگیز در مجموعه وی، هدررفت بیت المال، بکار گماردن افراد نامناسب به خاطر روابط، میدان دادن بیش از حد به هوادار متمول، عدم برخورد با باندبازی برخی بازیکنان، رویا فروشی های خیالی و…

درویش که در هنگام موفقیت ها جیک جیک مستانه سر می داد و غرور بیجا و تمسخر رقبا در رفتار و گفتارش مشهود بود در هنگامه بروز ناکامی ها و حواشی، دیگران خارج از مجموعه اش را مقصر قلمداد می کرد و سعی می کرد با همکاری پشتوانه رسانه ای اش، حاشیه را به اردوی رقبا سوق دهد تا اینگونه فشار و اعتراض هواداران پرتعداد پرسپولیس را کاهش دهد و به نوعی اذهان را از اصل موضوع منحرف سازد، اما ماه همواره پشت ابر پنهان نمی ماند و این قبیل حربه ها نیز تا مدت معلومی کاربرد دارد.

زمانی که صدای هواداران درآید دیگر هیچ کس وقعی به این ترفندها نمی نهد!

رضا درویش از همان آغاز کار سعی کرد با برقراری ارتباط با پیشکسوتان نامی پرسپولیس و جلب رضایت آنان، جای پای خویش را محکم سازد و پشتوانه قابل اتکایی در بین هواداران دست و پا نماید و در این کار نیز موفق بود.

اما عملکرد رضا درویش در ۲ فصل اخیر و به خصوص فصل جاری، چنان صدای اعتراض هواداران پرسپولیس را درآورد که دیگر از آن پشتوانه نیز کاری برنمی آمد و او مجبور به استعفا شد.

مدیران این چنینی که چندصباحی بر فوتبال یا باشگاه های مطرح مدیریت( البته از دید خود) می کنند غالبا بدون ره آوردی ماندگار و اصولی جای خود را علیرغم میل باطنی به نفر بعدی می دهند.

منظور از رهآورد ماندگار، کسب توفیقات جدید( مثلا در آسیا)، ساختارسازی مناسب، اقدامات اساسی در بعد زیرساختی و زیربنایی، توجه کافی به مسوولیت اجتماعی یک باشگاه فرهنگی، ورزشی مطرح و پرطرفدار و… می باشد وگرنه قبل از درویش هم پرسپولیس قهرمانی های داخلی متعددی کسب کرده بود، در سایر موارد درویش چه اثری از خویش بجای نهاد و رفت؟! گو اینکه بیان می شود وی به رغم استعفا سعی در انتخاب جایگزینی همسو با خود در مدیریت این باشگاه دارد تا به نوعی خود فرد تصمیم گیر اما در پشت پرده باقی بماند!

اگر روزی تفکر لمپنیسم و ماکیاولیسم از فوتبال ما رخت بربندد و انسان هایی با تفکر، توانایی، دانایی، تخصص و تعهد دکتر حسین بهاروندها به مدیریت فوتبال ما راه پیدا کردند یقینا می توان به شکوفایی آن امید بست.