شب گذشته تیم پرسپولیس در چهارمین دیدار خود مقابل الغرافه، در ورزشگاه آل مکتوم دبی به تساوی دست یافت.
 
پرسپولیس در شرایطی پا این مسابقه گذاشت که شرایط متفاوتی را نسبت به دیگر تیم ایرانی حاضر در این مسابقات یعنی استقلال دارد، چرا که کسب نتایج بهتر در بازی های لیگ داخلی نیز می تواند در کیفیت فنی و عملکرد روحی روانی دو تیم در آسیا نیز موثر باشد. این تساوی اگرچه برای هیچ یک از دو تیم پرسپولیس و الغرافه سودمند نبود، اما دست کم اندکی امید را در دل هواداران این تیم زنده نگه داشت، تا بلکه آن ها بتوانند به واسطه پیروزی در دیدارهای آتی، جواز حضور در مرحله بعدی لیگ نخبگان آسیا را کسب کنند.

عملکرد تاکتیکی خوان کارلوس گاریدو تا حدی با اوسمار ویرا سرمربی اسبق قرمزها، مشابه است. اگرچه بازی گرفتن در پست شش رجیستا از سروش رفیعی، یک خط بالاتر نقشی که فصل گذشته بر عهده داشت، به طور کلی ضرب آهنگ و ریتم بازی پرسپولیس را دستخوش تغییراتی قرار داده است. با هم به آنالیز فنی این دیدار خواهیم پرداخت؛ تا این موضوع به شکل روشنی مشخص تر شود.

تصویر فوق، آرایش پایه پرسپولیس را با ساختار 2-4-4 (2-2-2-4) به هنگام پرسینگ نشان می دهد. امید عالیشاه به عنوان بازیکن پست 10 تیم، که در حقیقت پشت سر علی علیپور بازی می کند، در نیمه اول اغلب به عنوان مهاجم کاذب و تا حدی به عنوان هافبک میانی تهاجمی در نیم فضای سمت چپ دیده می شود. به همین دلیل شاید بتوان آرایش ابتدایی و اولیه آن ها در هنگام حمله را 1-3-2-4 دانست.

همان گونه که مشاهده می شود اگر خط فشار حریف، پر تعداد ظاهر نشود، معمولا یکی از پیوت ها (هافبک میانی پست 6) کمی بالاتر بازی می کند که در این تصویر میلاد سرلک نزدیک به خط دفاعی و سروش رفیعی کمی بالاتر دیده می شود. امید عالیشاه نیز عقب تر آمده و به شکل یک پست ده مدرن در نیم فضای سمت چپ دیده می شود. این کار سبب می شود تا مدافع حریف را از پست خودش خارج کرده و نیز در فاز دوم بازیسازی به تیم خودی کمک کند. بدیهی است که در چنین وضعیتی اورونوف به خط حمله اضافه می شود تا با قرار گرفتن در کنار علیپور، ساختار تیم تبدیل به 2-2-2-4 شود. این کار اغلب اوقات هنگام بازیسازی مستقیم پرسپولیس از عقب زمین انجام می گیرد.
 
نمونه دیگری از بازیسازی قرمزها مشابه تصویر زیر است. یکی از پیوت های تیم به دو دفاع میانی ملحق شده و پیوت دیگری با دو بازیکن روی نیم فضاها ساختاری شبیه به مثلث می سازند. در ادامه با یک پاس بلند به پشت دفاع، علیپور یا اورونوف را صاحب توپ می کنند. در تصویر زیر، اورونوف با حرکت از کناره زمین، توپ را در فضای پشت مدافعین حریف دریافت میکند.

در ادامه اورونوف با نفوذ به قلب خط دفاع حریف ابتدا سعی در حرکت عرضی به داخل دارد؛ اگر این امکان مهیا نباشد و او توسط مدافع حریف به کناره ها سوق داده شود، ماموریت بعدی او ارسال سانتر و یا پاس کات بک است. در چنین وضعیتی وحید امیری به علیپور ملحق میشود و عالیشاه عمدتا منتظر کات بک احتمالی در محوطه جریمه می ماند. همچنین پیوت تهاجمی تیم که در این بازی سروش رفیعی است، یک خط بالاتر می آید تا بتوانند در حمله برتری عددی ایجاد کنند.

نفوذ فولبک ها و همچنین بازی گرفتن از سروش رفیعی در نقشی متفاوت تر از قبل مطابق تصویر فوق، اگرچه در دقایقی از بازی آن ها را پرتعداد در حمله نشان می داد اما نداشتن یک ساختار دفاعی مناسب در برابر ضد حملات حریف آن ها را در انتقال هایمنفی دچار مشکلات جدی کرد؛ اگرچه با درخشش الکسیس گندوز دروازه قرمزها برای بار دوم باز نشد.

پرسپولیس در این دیدار اغلب اوقات با ساختار 1-5-2-2بازیسازی از عقب زمین خود را انجام داده است. تصاویر زیر احتمالا بهترین و منظم ترین ساختار بازیسازی آن هاست.

از دیگر نکاتی که در آنالیز فاز حمله باید به آن توجه شود، مبحث ترکیب شدن برخی از بازیکنان از یک سو با یکدیگر است. برای مثال در رئال مادرید تحت هدایت مورینیو، این تیم ترکیب سازی بهتری در سمت چپ خود به واسطه حضور مارسلو، مودریچ و رونالدو داشت. در پرسپولیس نیز این ترکیب سازی در سمت چپ به واسطه حضور محمدی، عالیشاه و خصوصا اورونوف جلوه بیشتری دارد و به همین جهت نیز بخش اعظمی از حملات این تیم، از سمت چپ انجام می شود.
 
پرسپولیس نیز شاید می توانست ترکیب سازی بهتری را دردقایقی از بازی از این سمت ایجاد کند. به تصویر زیر توجه کنید. تیم حریف با یک بلاک فشرده 2-3-5 در برابر قرمزپوشان قرار گرفته است.

معمولا بازی مستقیم بلند و با طول زیاد به فلنک ها، در خطوط دفاعی پنج نفره کاربردی نیست چرا که امکان شیفت شدن به حریف داده و دور زدن بلاک از این راه مشکل است. در مقابل کار ساده تر این است آن ها در فضای بین خطوط ایجاد شده که در تصویر نیز مشخص است، یکی از بازیکنان همان سمت، مثلا اورونوف را آزاد کنند.

گاریدو اگرچه هنوز در لیگ نخبگان طعم برد را نچشیده است اما بازی امیدوار کننده آن ها دست کم در فاز تهاجمی، در ادامه راه می تواند این تیم را به پیروزی نزدیک کرده و شاید آن ها را به مرحله بعد برساند، اگرچه راه بسیار دشواری پیش رو خواهند داشت.

امیرحسین شادمان